Hieronder vind je wat uitleg over het fenomeen van rekken en geeuwen tegelijkertijd - hoe dien ik het anders naar het Nederlands te vertalen? Ik vond deze uitleg op een website van Clinical Somatic Exercises. En voor wie reeds de korte lessenreeks TAKE A BREATH bij me volgde weet dat ik in de les daar ook aandacht aan besteed - niet omdat ik het gelezen had op een website, maar omdat ik datzelf ook zo ervaar (ook in het water begint mijn lijf spontaan deze beweging uit te voeren) en dit heb ik ook bij dieren waargenomen. Later zoek je dan iets op en kom je dat dan tegen. Het bevestigt wel degelijk de werking ervan. Ik ben ervan overtuigd dat naast trillen en schudden van het lijf - wat een stress en trauma release effect teweegbrengt-, pandiculating een herstellende functie heeft. Het verspreidt o.a. zuurstof en energie naar die delen van het lichaam die het nodig hebben en brengt je zo meer in evenwicht. Moeilijk is het niet, TO PANDICULATE, wel hebben we soms schroom om zomaar te stretchen en te geeuwen, en om ons eigen lijf hierin te volgen. Van kop tot teen. Ook het gezicht en de mond, de vingers en de tenen. Soms lig je wijdt open, soms in een draai. Volg de intuïtie van je lijf. Het is geen vastliggende oefening, als een yoga stretch, maar het volgen van de rekkende en geeuwende bewegingen die spontaan komen. In eerste instantie doe je de beweging, maar dan volgt gauw de spontane bewegingen van je eigen lijf. Hieronder dus even de tekst die ik hierover vond. Gewoon omdat ik dit even met jullie wou delen. Graag tot in de komende lessenreeksen TAKE A BREATH waar ik nog meer over ademen en energie zal delen, en natuurlijk samen oefenen.
‘What is pandiculation? Pandiculation is generally defined as the act of stretching oneself and yawning, especially upon waking. However, our automatic pandicular response has far more significance than simply prompting us to stretch and yawn. Pandiculation is the nervous system’s natural way of waking up the sensory-motor system and preparing for movement. Humans, along with all vertebrate animals, tend to automatically pandiculate when we wake up or when we have been sedentary for a while. If you’ve ever seen a dog or cat arch their back when they get up from a nap, or watched a baby stretch their arms and legs as they wake up, you’ve witnessed the pandicular response. Pandiculation also sends biofeedback to the brain regarding the level of contraction in our muscles, thereby helping to prevent the buildup of chronic muscular tension. This is an extremely important function of the pandicular response. Pandiculation contracts and releases muscles in such a way that the alpha-gamma feedback loop is naturally reset. This resetting reduces muscular tension and restores conscious, voluntary control over the muscles. Preventing the buildup of tension in our muscles is critical to maintaining healthy posture and movement throughout our lives. Fetuses have been observed pandiculating while in the womb, showing how deeply ingrained the pandicular response is in our nervous system and how critical it is to our musculoskeletal functioning. Unfortunately, as we age and develop habitual ways of standing and moving, our natural pandicular response typically can’t counteract all the learning that occurs in our nervous system. And as we lose sensory-motor awareness and control, the pandicular response often becomes inhibited.
The human nervous system is plastic, meaning that its function changes based on the input we give it. Our nervous system is capable of changing and learning throughout our entire lives. Just as our nervous system learns to keep certain muscles tight, it can also learn to release that chronic tension. As Thomas Hanna discovered, pandiculation is the most efficient and effective way to release chronic tension, relieve muscle soreness and pain, and restore full voluntary muscular control.’ (uit de website van Clinical Somatic Exercises) (book: Somatics: Reawakening the Mind’s Control of Movement, Flexibility and Health by Thomas Hanna)